پوششی در حجاب

واژه حجاب و مشتقّات آن، هفت بار در قرآن کریم تکرار شده و در تمام موارد، به معنای پرده و مانع است. قرآن کریم می فرماید: (فاسئلوهن ّ من وراء حجاب;2 اگر از زنان پیامبر چیزی خواستید، از پشت پرده بخواهید. )

حجاب از نظر لغت، در معانی گوناگونی به کار رفته است:

1 ـ پرده، چادر، روپوش، روبند، آنچه با آن چیزی را بپوشانند.3

2 ـ پرده حایل میان قلب و شکم.

3 ـ به غروب خورشید در تاریکی نیز، در حجاب قرار گرفتن تعبیر شده است.4

اما به کار گرفتن کلمه (حجاب) در خصوص پوشش بانوان، یک اصطلاح تازه و جدید است.

فقهای اسلام در کتاب های فقهی خود از واژگان (ستر) و (ساتر) استفاده کرده اند. و آن را بر دو تقسیم می دانند:

1 ـ پوششی که ذاتاً واجب است; مانند پوشیده نگاه داشتن شرمگاه ها از دید مردان و زنان دیگر، بلکه کودکان ممیز و اهل تشخیص، به جز همسر.

2 ـ پوشش در حال نماز; واجب است بانوان در هنگام نماز، تمام بدن حتی سر و موی خود را بپوشانند; ولی پوشاندن دست ها تا مچ، پاها تا مچ و گردی صورت به مقداری که در وضو شسته می شود، لازم نیست.